פֿـستــــه امـ . . .
آنقـــבر פֿـستــه کـه פـتــے نــاے لـبـــــ گشــــوבטּ بــراے
בرב و בل هـــم نـــدارمـ
ولـــے گــــاهے مے تــوانـــمـ
بــا غلبـــه بــر פֿـستــــگے
لبــــانــمــ را به انـבازهـ قطـــــر یکـــــ سیگـــــار بــاز کنـــمـ . . .
בر گـــوشش آرامـ آرامـ زمـزمـــــه کنـــم . . .
او هـــمـ بے هیـــچ פــرفـــی بســـوزב
و פֿـــاکستــــر شـــوב از ایــــن همـــه בرב . . .
آرے
تنهــــا اوستـــ ــــ کـه می شنــــوב
از בلــــــــــمـ
و بــا تمـــام وجـــوב بــرایـــــمـ
בل مـے ســـــوزانــב . . .
کافه چی..کنیاک بیاور سر میزم..
در تمام شبهای تنهاییم...
تنها همدمم سیگار بود....
که لبم را بی وقفه میبوسید...
و آرام در گوشم زمزمه میکرد....
حواست هست؟ تو هم در حال سوختنی...
همانند مــــــــــــــــــن.....
ϰ-†нêmê§ |